15e t/m 18e dag Rochester, Toronto, weer thuis.

We hebben het huis voor onszelf. Pat moest vandaag ontzettend vroeg op om naar haar werk te gaan en Kevin werkt alle dagen eerst in de ochtend en sluit meestal s middags bij onze activiteiten aan. Verzorgend als Pat is heeft ze de avond van tevoren al eieren voor ons gekookt. Daar beginnen we de dag dus mee, koffie met eieren. Verder is er niets in huis waar wij een ontbijt mee zouden kunnen maken. Brood gebruikt ze niet. Om kwart over 9 vertrekken we richting supermarkt om daar een stokbrood te halen en een koffie bij Starbucks. Een soort picknick dus uit de supermarkt in de auto.

Ons plan is om te gaan shoppen. Bob heeft hier veel belangstelling voor en ik heb verteld dat er een winkel is waar ze duurdere merken verkopen voor minder, de Marshalls. In mijn KLM tijd werd deze door de bemanning zeker aangedaan om inkopen te doen, daarom wist ik dat deze winkel er is. Ook de Target is een hele grote winkel waar voordelig ingekocht kan worden. Hier rijden we eerst naar toe en dat is z´n 40 minuten rijden. Onderweg geniet we opnieuw van de mooie bergritten en vergezichten. Het verveelt hier geen moment en ook de rust op de wegen is uitzonderlijk. Wat een heerlijkheid zo groen, zo stil, zo mooi.

We winkelen eindelijk en Bob krijgt een hele andere blik in zijn ogen. Hij weet niet waar hij kijken moet en waar hij starten wil. We spraken een tijd af waarop we elkaar op een bepaald punt weer treffen zodat iedereen zijn eigen hoek in kan gaan. Ik tref het en scoor twee blouses en twee broeken. De boys hebben hier iets minder succes maar dat halen ze de shopmomenten hierna zeker in.

In de Marshalls gaan de heren los. Hier is het Walhalla van merken als Ralph Lauren, Tommy Hilfiger, Calvin Klein, Levi´s, Michael Kors, Guess……..etc. Eerlijk gezegd kan het merk mij weinig boeien maar daar denkt onze oudste zoon anders over. Hij straalt van oor tot oor en slaagt hier met mooie polo´s van zijn favoriete merk voor weinig. De boxers van Calvin zijn hier voor een prikkie dus ook die gaan mee. En jawel, in de sneaker hoek vinden we Dé Nikees waar je helemaal blij van wordt. Bob vindt hier nog nieuwe fitnesschoenen van Nike en hippe stappers van Adidas voor de fun. Voor Joost is het lastiger maar die maakt daar niet zo´n punt van. Hij vindt nog een mooi Nike vest, voor hem wat te groot maar mooi passend voor zijn grote broer. Zo´n vest zocht Bob nog dus hoe mooi is dat, ook deze gaat in de kar. Ondertussen word ik geroepen door Sjoerd, ik moet meekijken tijdens het passen en mijn oordeel geven over de items die hij uit de sales rekken heeft gevist. Prachtige polo´s van de dito merken en hippe korte broeken, complete nieuwe sportoutfit, shirts, korte broeken, trainingspak, echt voor weinig. Ook zijn oogjes staan in de koophouding. Ik heb geen dochters nodig om te shoppen, deze twee mannen winnen het van alle vriendinnen die ik ken als het gaat om shoppen. Zelf kan ik niet zoveel vinden bij de Marshalls behalve een heerlijke  geur van Paco Rabanne, die doe ik mijzelf cadeau.

Joost en ik kijken toe hoe de andere twee de kar steeds meer vullen. Wij lopen samen nog een rondje op zoek naar leuke spulletjes, zien genoeg fruttels en tuttels voor in huis maar niet handig om mee te nemen. Uiteindelijk geven wij het sein dat we er wel een beetje klaar mee zijn en sleuren wij Sjoerd en Bob mee naar de kassa. Tassen vol gaan mee in de kofferbak. En we raken achter op schema. Het plan was om met Kevin te gaan autorijden in zijn bijzondere GTR en mogelijk nog naar de schietbaan te gaan. Maar zijn werk loopt uit en ons shopevent loopt uit dus spreken we af naar zijn huis te gaan en daar een duik in het zwembad te nemen.

Dat doen we en dat is heerlijk zo even met z´n viertjes in dat bad poedelen. Lekker springen, zwemmen duiken, later komt Kev nog even en de bedoeling is dat Pat hier ook naar toe komt en dat we daarna uit eten gaan. Maar Pat zou Pat niet zijn als zij het schema omgooit en iedereen zich aan moet passen aan hoe haar dag verloopt. Ze ordert ons om naar het restaurant te komen richting haar werk, dat scheelt haar tijd. Wij rijden dus 35 minuten met z´n allen en nemen terloops ook nog haar vriendin Trilby mee.

Trilby is arts en werkt 1 dag samen met Pat. Trilby heeft een half jaar geleden in een half jaar tijd daarvoor beide ouders verloren. Trilby is een beetje bijzonder en erg neerslachtig. Pat en Kevin zijn de enigen die zich om haar bekommeren en zijn hierin gastvrij en daarom woont zij al wat langer bij hen in. Wij hebben nu haar kamer en daarom is zij tijdelijk verkast naar het huis in de bergen dat zij van haar ouders heeft geerfd. Ze wil er alleen niet wonen omdat het erg afgelegen ligt. Ik kan me daar wel iets bij voorstellen.

Tijdens de Poolparty liep Trilby erg achter mij aan en probeerde door het leren van `dutch` mijn aandacht te trekken. Sjoerd zei direct, je hebt een nieuwe vriendin, ze vindt je leuk, loopt de hele tijd achter je aan. Ik had het al door en wilde niet onbeleefd zijn dus heb ik belangstellend geluisterd naar haar levensverhaal en dat duurde de halve middag. Ik kan goed luisteren, dat weet ik en schijnbaar heb ik ook gelijk het vertrouwen van mensen. Het is niet de eerste keer dat iemand tijdens een eerste ontmoeting zijn hele ziel en zaligheid op tafel legt. Ik weet inmiddels het hele verhaal van haar ouders, haar broers en haar levensloop. Ze was geinteresseerd in mijn levensmotto en mijn filosofie. Deze vond ze bijzonder interessant en ze putte daar kracht uit om positief naar de toekomst te kijken.

Trilby is alleenstaand, 48 jaar en heeft besloten nu nog een kind te willen. Omdat ze arts is, gynacoloog, heeft ze er goed over nagedacht en al veel eerder eicellen laten invriezen, zo vertelde ze mij. Samen met haar moeder heeft ze voor haar dood in het bestand gezocht naar een zaaddonor die voldoet aan hun wensen. Het moest een grote donkere man zijn en zo nog een aantal kenmerken waarvan ze wil dat de donateur aan moet voldoen. Bizar, vond ik dit stukje omdat ze dit dus met haar moeder uit het computersysteem heeft gehaald, zoals ze mij vertelde. Ik vind het mooi dat het kan en dat het er is voor de mensen die deze verlangens koesteren. Echter, dacht ik aan het kind die een moeder krijgt die straks 49 is als het geboren wordt en waar verder geen familie meer is. Ik moet het vertellen omdat het mij uiteraard aan het denken heeft gezet. Hoe er in deze wereld toch van alles mogelijk is. Verzin het en het is er.

Goed, Trilby was inmiddels in ons gezelschap en gaf aan dat Pat wil dat wij naar dat restaurant toe komen. Dat hebben wij gedaan en daar met z´n allen een soort van `say goodbye diner` gehouden.

Eenmaal thuis ging Trilby nog een keer naar haar huis in de bergen en kwam Pat met een gezellig borreltje aanzetten om het af te sluiten. We deden nog een drankje en ondertussen maakte Joosthet gezellig met muziek van Michael Jackson. Kevin danste met Tarzan en Sjoerd en Joost maakten de moves van Michael in de woon kamer. Waarop de hondjes gingen springen en blaffen. Super gezellig en Bob moest ook erg lachen om dit tafereel. Al met al een hele gezellige avond en een leuke afsluiter. Pat moet de volgende dag weer vroeg op en in New York aan de slag. Half 5 gaat de wekker. We spreken af dat ze ons nog een hug brengt voordat ze gaat en dat doet ze de volgende ochtend. 

We staan om 9 uur op en Bob vertelt dat Trilby er al is vanaf 8 uur. Het lijkt erop dat ze het niet af kan wachten om weer in haar kamertje te kunnen. De hondjes voelen dat we weggaan, ze zijn tam en rustig, normaal is dat wel anders. We knuffelen en Joost kan maar geen afscheid nemen van Willy, gelukkig hebben we de foto´s nog en vertellen we hem dat we eenmaal thuis kunnen facetimen met Pat en Willy op haar schoot. Voor Trilby  nemen we ook nog even de tijd en ik krijg een leren armband als afscheidskadootje van haar. Dat is toch wel erg attent. Ze draagt hem zelf ook. Trilby is afgevaardigde voor Pat en Kev en zwaait ons uiteindelijk uit.

Op rit naar Rochester waar het volgende hotel op ons wacht. Het is een geweldige rit door de bergen maar eerst rijden we nog even naar Greenlake Village om aangifte te doen bij de politie ivm de verloren Go Pro. We hebben contact gehad met de verzekering en dit is nodig om uberhaupt iets terug te kunnen krijgen. Kost ons een uurtje maar we hebben nu een aangifte van verlies mee, laten we hopen dat het iets oplevert voor een vergoeding.

De rit verloopt voorspoedig en in Rochester is het koud en kunnen we weinig doen. We zijn ook wel moe en kiezen ervoor samen een filmpje te kijken op bed. We hebben eten gehaald bij de Walmart en nemen dat lekker mee naar onze kamer. Hier knabbelen we van een gebraden kip en Caesar Salads, als toetje heerlijke frisse yoghurt. Super knus zo twee grote bedden naast elkaar en de film De Accountant gekeken. 

De volgende dag op rit naar Canada , de grens over verloopt dit keer soepel. We verblijven in een voorwijk van Toronto een hotel geboekt Park Inn Grand Victoria. Blijkt bij aankomst dat de verkeerde dag is opgegeven en dat het hotel vol zit. Shit, balen, we zijn moe na al dat reizen en het blijkt dat alle hotels in en rondom Toronto voor 95% volgeboekt zijn, een andere plek vinden zal moeilijk worden. Terwijl wij in de lobby wachten en bellen met het boekingsbureau verteld de receptionist dat er net afbericht is gedaan voor een kamer. Het voelt als toevallig en het bedrag is daar ook naar, we kunnen die kamer krijgen maar moeten dan wel het dubbele betalen. Oeps, dat wordt een duur nachtje. Sjoerd probeert nog van alles te regelen en ik heb zoiets van, laten we het maar doen. Ik had al gezien dat een ander hotel boeken heel moeilijk zal worden en rondjes rijden in zo´n wijde omgeving leek mij voor Sjoerd geen fijne optie. Dus ging hij uiteindelijk ook overstag om voor een forse meerprijs in dit hotel te blijven. Hiervoor hadden we dan wel een suite met Kingsize bed, voor de boys stond er een uitklapbare sofa klaar. Prima, snel vergeten, beter duur dan niet te koop denk ik dan maar. Uiteindelijk konden we de eerste boeking cancellen, kregen dat geld dus terug, onderhandeld over de prijs, kregen ietsje korting, hierdoor leek het bijbetalen iets minder erg. Voor dit geld konden wij dan nog wel zwemmen en was het inclusief ontbijt.

Heerlijk geslapen en rustig ingepakt, vervolgens nog even op route geweest en toen richting airport gereden. We hebben terloops nog een extra koffertje gekocht, toch wel handig na al die inkopen. De auto weer netjes terug gebracht en door het verhuurbedrijf naar de hal van de monorail gebracht. Met het treintje richting airport en door de douane.

Mijn voelsprieten staan altijd uit naar de KLM en ik had al gespot dat ze elk moment langs zouden kunnen komen omdat ik hun vliegtijd had gecheckt en wij langs de balie van KLM kwamen. Staat er toevallig iemand van die bemanning die ik ken. We kijken elkaar aan maar zij is geen bekende van mij uit mijn vliegtijd maar iemand die ik onlangs heb ontmoet bij een collega ondernemer. En zij heeft ook een Imagoadviesbureau samen met een andere KLM collega. Hoe grappig is dat. We lopen naar elkaar toe en raken in gesprek. Ze dacht dat ik een collegaatje was in eerste instantie, ik hou schijnbaar dat KLM hoofd, haha. Ik leg haar uit waar ik haar van ken en we hebben een heel leuk gesprekje. Geestig toch hoe je mensen overal op de wereld tegen kunt komen. Ze woont in Heerhugowaard.

Terwijl ik dit schrijf zit ik in het vliegtuig van WOW air. Een company uit IJsland, mooie vliegtuigen, je moet zelf proviand meenemen want de prijzen om iets te kunnen eten liggen behoorlijk hoog. Het werk van deze stewardessen lijkt niet op dat wat ik heb gedaan. We volgen ons eigen plan aan boord, zitten, lezen, snacken uit onze rugtas, filmpje kijken op de ipad. De tijd gaat snel. Moe zijn we wel en dat is ook te merken bij aankomst. Je kent de uitspraak `Moe maar voldaan`. Dit geldt zeker voor ons. Wat hebben wij een fantastische reis met elkaar beleefd. Wat waren de jongens enthousiast en oprecht geinteresseerd. Wat was het heerlijk zo met z´n vieren. Nu thuis in de vakantieblues. We hebben alle 4 heimwee. Goed, ons bed ligt lekkerder maar verder hadden we het graag nog langer laten duren. Dankzij ons het enthousiasme en de gezelligheid van ons vieren en de gastvrijheid van Pat en Kevin hebben wij toch echt wel een droomreis beleefd, waar wij met veel plezier en mooie herinneringen op terug kunnen kijken.

Lieve mannen, bedankt voor het vervullen van mijn droom! X