6e dag Het Capitool en Arlington

Fantastisch! What a day!

De ochtend begon om half 8 na wederom een goede nachtrust, lekker doorslapen en fris weer wakker worden. Het ontbijt was vandaag iets gevarieerder dan gister, de boys konden zich versmaken met bagon and eggs. Eenmaal fris en fruitig met goed gevulde buikjes in de lijn op wacht voor de bus richting metro. We stapten met de metro uit bij het gebouw van de FBI. Eigenlijk het lelijkste gebouw van de hele stad maar wel heel interessant, gewoon omdat het de FBI is. Van hieruit stapten wij op onze Hop on bus en reden zo richting Capitool. Prachtig gebouw! En never a dull moment. HIer gebeurde van alles. Er was weer voldoende politie om de straat af te zetten. Wat bleek, er was een demonstratie van gehandicapten vanwege de nieuwe maatregelen die mogelijk doorgevoerd gaan worden ivm de wet omtrent Healthcare. Een grote stoet wheelchairs met begeleiders en allerlei leuzen scanderend, rolden en wandelden het grote veld op voor het Capitool. De senator van New York kwam spreken en daarvoor moesten wij een stap opzij doen omdat zijn bodyguard dat vriendelijk aan ons vroeg. Een braaf knikje van de senator viel ons ten deel als dank voor onze move opzij. Na de bijeenkomst was er nog een vrouw in een rolstoel die de trap niet zag en dacht dat ze dus rechtdoor naar beneden kon rijden. Ik schrok me wild, zag haar zo vooroever uit haar stoel op de traptrede vallen en ik blokkeerde volledig en riep alleen maar "Sjoerd, ga die vrouw helpen". Ze heeft hulp nodig. Ik zag meerdere mensen in actie komen en Sjoerd hielp om de dame terug te zetten in haar stoel. Ze had wat schrammen en de schrik in de benen. Gelukkig was ze daarna in staat om zelf weer op gang te komen. Maar wat een toestand, die mensjes allemaal zo in die stoelen en zo beperkt. Goed dat ze zo voor zichzelf opkomen. Nou dat was wel wat zo al die disabled people bij elkaar, dat maakt wel even indruk. Met ons rondje om het Capitool kwamen we aan de voorkant weer een heel cordon beveliging en politie tegen. De motoren van de auto's draaien de hele dag, in case of an emergency, kan er gelijk gehandeld worden. Wat een wereld. Het rijdt af en aan met beveiliging, politie staat overal op de uitkijk, je hoeft hier geen grapjes uit te halen.......Verderop staat weer een groep demonstranten. Er wordt met teveel bestrijdingsmiddelen op gezonde producten gespoten waardoor mensen ziek worden. Een groep demonstranten met borden en een sprekerstafel. Hier wordt de senator van New Mexico verwacht en even later zien we Tom Dullen aankomen en gaat hij spreken. We wandelen door en belanden in de Hortus Botanicus van Washington, puur omdat we een sanitaire stop nodig hebben, maar gelijk van het moment gebruikmakend om hier dan ook nog even rond te lopen. Alle musea in Washington zijn vrij toegankelijk. Dit omdat een Engelsman met heel veel geld, een fors bedrag aan Washington heeft gedoneerd. Je kunt dus overal gratis naar binnen, redelijk uniek kun je wel zeggen! Goed, de bus kwam er weer aan en wij stapten in om verder te hoppen richting de overstap naar Arlington.

The cemetry of Arlington. HIer liggen alle oorlogsslachtoffers, hier liggen legermensen die een belangrijke functie hebben gehad en een eervolle begrafenis krijgen. Dagelijks worden hier 30 begrafenissen met ceremonie gedaan. Het is indrukwekkend, zoveel graven, zoveel namen, zoveel............De boys hebben veel tekst maar het is nu wel even stil. We wandelen over het terrein, richting het graf van President Kennedy en zijn vrouw Jackie. Eenvoudige gedenkstenen in de grond en daarbij een eternal flame. HIer word je ook wel even stil van. Daarna door na het graf van de onbekende soldaat. We treffen net een wisseling van de wacht. Dit moet je zien. SJoerd heeft er een filmpje van gemaakt, dat is mooier dan een beschrijving. Het was de moeite waard om hier onze tijd aan te besteden. Een behoorlijk event waar je nog wel even over nadenkt.

Deze dag was bijzonder. ZOveel indrukken waar het gaat om mensen en hun levens. Gehandicapten die strijden voor hun belangen, strijders die worden herinnerd. De drukte van alledag tegen het verlies van zoveel mensen als het gaat om wereldvrede. Mensen zijn best bijzondere wezens, waar gaat het toch eigenlijk allemaal om? Leven en dood, zo dicht bij elkaar. Vakantie relativeert, Carpe Diem lieve mensen. 

Morgen een reisdag..........op naar New York, met al deze mooie herinneringen al op zak. Rijk voel ik mij met deze 3 mooie mannen om mij heen, dankbaar dat wij dit met elkaar mogen doen, ik weet ze te tellen hoor, mijn zegeningen, het zijn er veel! En ik gun ze iedereen, welterusten!